YB Filmtip: The Last Black Man In San Francisco

San Francisco is, zoals zoveel wereldsteden, ten prooi gevallen aan gentrificatie. Van een hippieparadijs in de sixties veranderde de stad de afgelopen decennia in een hotspot voor toeristen en makelaars. Hoofdrolspeler Jimmie is geobsedeerd door een oud Victoriaans huis in het rijkere deel van de stad, waarvan hij beweert dat zijn opa het heeft gebouwd. Zoals zoveel Afro-Amerikaanse buurtbewoners werd ook Jimmie’s opa vanuit het kleurrijke centrum verdreven naar de buitenwijken toen er geen werk meer was op de scheepswerven. Tegen de zin in van het koppel dat nu in het huis woont verft hij er spontaan de kozijnen en droomt ervan het huis te kunnen kopen. Als het huis bij toeval leeg komt te staan trekken Jimmie en zijn beste vriend Mont het huis in. De krakende parketvloeren, de glas-in-loodramen, het ingebouwde orgel, Jimmie kan zijn geluk niet op. Natuurlijk duurt dit geluk niet voor lang en al snel gooit een gladde makelaar roet in het eten.

Via Jimmie’s intrek in het oude huis vertelt de film over de geschiedenis van zwarte Amerikanen in San Francisco, maar ook hoe dat gevoel van verlies nog steeds aanwezig is. Over de verdeling tussen arm en rijk en wit en zwart in een grote stad gaat The Last Black Man in San Francisco, onder meer. Over theater en over ganggeweld en hoe die twee zich tot elkaar verhouden. Het gaat om een verlangen naar een huis, een thuis, een warme, veilige plek. Via de droom over het huis stelt de film vragen over de harde realiteit, waarin het voor zwarte Amerikanen uit de arbeidersklasse onmogelijk is om ooit nog in zo’n huis, in zo’n buurt, te wonen. Bepaal je zelf wie je bent of bepalen anderen dat voor je? De ontroerende ontknoping van The Last Black Man in San Francisco heeft daar veel over te zeggen, maar het is het beste om daar zelf achter te komen door met deze zeldzaam pure zielen mee op reis door de stad te gaan.