YB Talks: Yvette de Wit

Ik ben Yvette. Ik ben fotografe en creative. Ik heb mijn eigen foto- en creatieve studio in Rotterdam in de kerk. Ik werk vooral als fotograaf, maar ik doe ook veel in de reclame.

Vanaf een best wel jonge leeftijd besefte ik dat ik niet helemaal in het normale schoolsysteem paste, het klikte niet helemaal. Ik leerde heel vaak dingen spelenderwijs en ik was heel erg geïnteresseerd in kunst en creativiteit. Ik wilde altijd naar exposities gaan en was er altijd veel mee bezig, alleen ik dacht niet dat het mijn baan zou worden. Of dat er een toekomst in weggelegd zou zijn voor me, omdat het toch een beetje wordt afgeraden door de Nederlandse mentaliteit. Niet teveel risico’s nemen en “kan je er wel geld in verdienen?”. Mijn broer en zus gingen ook een hele andere richting uit, maar ik was gewoon een totaal ander kind en werd blij van hele andere dingen. Zoals knutselen, spelen en het theater spelen enzo. Uiteindelijk kwam ik de kunstacademie tegen in Rotterdam, Willem de Kooning. Ze boden daar een opleiding advertising aan als enige in Nederland en ik kon daar mijn creativiteit met commerci samenbrengen.

Op dit moment ben ik bezig met een project voor het Anne Frank huis in Amsterdam. We zijn een nieuwe campagne aan het maken waarbij we de book case voor tolerance aan het maken. We praten daar met allerlei verschillende soorten mensen. Denk aan gender, racisme, vluchtelingen en we hebben ook een Joods meisje die met antisemitisme te maken heeft. We interviewen deze mensen en maken een digitale expositie, waarbij je hun kamer met augmented reality in je eigen kamer kan scannen. Via hun objecten kan je ze dan beter leren kennen. Ik maak portretten, fotografeer ze op de set en leg al hun persoonlijke objecten vast. We stellen dan vragen over de objecten, wat het over ze zegt en waarom het object zo belangrijk voor ze is. Op die manier kan je iemand kennen en het bewijst eigenlijk dat zodra je iemand leert kennen, je diegene moeilijker kan haten. Er is zoveel haat in de wereld, nog steeds, en door iemands geschiedenis te leren kennen kan je een andere blik ontwikkelen. Waardoor je niet meer alle vluchtelingen als gelukszoekers ziet. Die mensen komen hier ook met ambities en hoeven niet aan de stereotypes de voldoen die jij in je hoofd hebt. Het is een heel mooi project met een klein team en het is vrij intiem. Je hoort iemands levensverhaal. Je ziet hoe ze met tolerantie te maken hebben en wat dat met ze doet. Met creativiteit kan je gewoon veel dingen aanpakken en veranderen. Ik werk op die scheidslijn van fotografie, maar dan ook conceptueel. Je maakt niet alleen mooie dingen, maar ik zoek wel een bepaalde diepgang op in mijn werk. Op die manier kan je misschien ook mensen hun perceptie veranderen. Een ander project is mijn afstudeerproject over microdosering. Tijdens dat project zag ik wat ik met media kon doen en met creativiteit. Je kan bewustwording creëren en taboes doorbreken. Sinds die tijd ben ik daar heel erg aangetrokken toe geweest. Ik bracht toen “Limitless” op de markt, waarmee je mentale en fysieke gezondheid kan optimaliseren. Tegelijkertijd kan het eventueel ook een beter substituut zijn voor ADHD medicijnen, omdat ik zelf ook die diagnose heb gehad. Ik geloof niet in die traditionele route van ‘slik maar Ritalin en slik maar Concerta. Wees maar een zombie. Wees zoals de maatschappij verwacht dat je bent. Zit maar stil. Je mag daar niet aan denken. Je mag daar niet naar kijken.’ . Ik vind het echt verschrikkelijk en ik geloof dat een kleine mate aan psychedelische stoffen een veel beter substituut zou kunnen zijn. Het mooie aan deze projecten is dat je ziet dat je mensen door creativiteit kunt beïnvloeden en impact kan maken.

Laatst zat ik in een podcast van NPO en toen kwamen ze ook een video maken. Toen waren we veel bezig met de vraag: ‘Wat zegt het nou over de maatschappij, dat we die middelen nu functioneel gebruiken om de beste versie van onszelf te zijn?’. Toen we het erover hadden ben ik weer met een paar mensen gaan microdoseren. Ik doe het niet vaak, want eindpunt vind ik niet dat we dingen buiten onszelf nodig hebben om onszelf te perfectioneren. Dat ligt niet buiten onszelf. We zoeken het altijd buiten onszelf, dat heb ik ook heel lang gedaan. Op een gegeven moment moeten we ook gewoon accepteren dat we soms een slechte dag hebben of dat we even niet creatief zijn. Nu ben ik op een punt dat ik het belangrijker vind om mezelf te accepteren in al mijn onvolkomenheden. Dus daar past elke dag microdoseren niet meer bij. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die er heel veel profijt aan hebben en dat is ook begrijpelijk. Alleen voor mezelf wil ik nu leren dealen met mijn imperfecties. Leren wat ik eraan kan doen als ik een dip heb of als ik me niet fijn voel en hoe kan ik dat accepteren. Er komt wel weer een dag dat het weer fijn is.

Het reizen wel echt. Vooral voor covid. Ik werk veel met lingerie merken en modemerken en dan schiet ik vaak zomer collecties waardoor ik veel moet reizen. Ik werk ook bij reisorganisaties, zoals de Yachtweek, waarmee ik dan lekker naar het buitenland kan en doen wat ik leuk vind. Het is gewoon voor mij heel normaal geworden dat ik de helft van het jaar aan het reizen ben, pre-covid. Vooral het vrij zijn. Niemand bepaalt jouw uren, niemand bepaalt jouw dagen. Wanneer ik zin heb ga ik het doen. Betekent soms ook dat ik hele nachten of weekenden doorwerk. Ook het werken met modellen, stylisten of visagisten waarmee ik een klik heb opgebouwd. Heel vaak werk ik met hele fijne teams, vooral bij buitenlandse klussen, want je zit toch een beetje in hetzelfde schuitje. Je bouwt dan best wel een fijne band op met elkaar. Dat geeft een extra dimensie aan de ervaring, want je bent dan op een super mooie plek ergens aan het eten met elkaar. Dan voel ik me helemaal verzadigd van dankbaarheid. Op die momenten ben ik zo blij dat ik dit allemaal kan doen. Ik hoop dat het nooit normaal wordt.

Ik werk voor influencer agency’s en marketing agency’s, maar ook voor particulieren en bepaalde merken. Soms doe ik een deel van de productie en soms ben ik onderdeel van een grotere productie, dat ligt heel erg aan het project. Het is heel erg wisselend, maar dat is ook het leuke eraan. Soms werk ik met 10 man en dan is alles volgens de regeltjes, maar met een crew van 3 kan het weer heel intiem zijn. Het heeft z’n voor- en nadelen. Bijvoorbeeld met het Anne Frank huis ben je echt aan het bonden. Je gaat een week lang door heel Nederland naar allerlei verschillende locaties en je hoort persoonlijke verhalen. Je maakt dat toch samen mee en dat is wel heel mooi.

Geen enkele relatie begrijpt dat als ze zelf niet ook freelancer zijn. Het is zo een andere levensstijl. Je neemt veel meer risico’s en je bent veel vrijer, dus je zit niet vast aan bepaalde uren of bepaalde dagen. Ik weet vaak niet eens welke dag het is van de week. Je leeft gewoon anders. Dat is voor bijvoorbeeld een partner wel lastig te begrijpen. Het groβ van de mensen werkt natuurlijk niet voor zichzelf. Vaak zit iemand wel vast aan bepaalde tijden, uren en weekenden. Dan moet je plannen en ik kan echt niet plannen. Dat vind ik ook lekker dat ik alle kanten opschiet. En ik denk dat het wel lastig is als iemand dat niet begrijpt en dan bepaalde vastigheid eist. Ik heb ook wel tijden gehad dat ik veel reisde en echt veel uit mijn koffer leefde. Wat ook wel heel leuk is, maar ik zou dat niet altijd willen. Ik hoef niet alles in het buitenland aan te grijpen omdat ik het zo leuk vind. Dan heb ik totaal geen vaste basis meer. Wat ik nu in de kerk heb vind ik echt te waardevol om zoveel weg te zijn. Ik heb een klein beetje routine in mijn leven en dat vind ik wel lekker, maar het onbegrip is wel een nadeel. Ook vrienden zie ik veel minder. Ik vind het heel erg leuk om voor reclame te werken en in het buitenland te wonen. Zo heb ik bijvoorbeeld in Berlijn en Singapore gewerkt en dan zie je mensen vet lang niet. Dat mis ik dan wel een beetje. Nu ik iets ouder ben besef ik me dat ik mensen wel graag wil blijven zien en graag op de hoogte ben van hoe het gaat in hun leven.

Ja absoluut. Anders wordt je een beetje geleefd. Het kan ook best wel stressvol zijn om op een nieuwe plek te aarden of te wennen. Daarom vind ik het altijd wel chill om terug te gaan. Ik heb nu een paar plekken op de wereld waar ik wat vaker werk en mijn vaste hotels heb, vaste mensen die ik ken. Dat voelt toch een beetje als thuis. Bijvoorbeeld Bali ga ik vaak heen om te werken. Ik heb daar ook een klantenkring waar ik vaker klussen ga doen. Ik schiet dan bijvoorbeeld voor hotels en villa’s daar. Ook zitten er een paar modemerken waar ik voor aan de slag kan en het voelt dan als basis. Zo van ik ken dit gewoon. Het is echt leuk om terug te gaan naar plekken in het buitenland. Bijvoorbeeld Tulu wil ik ook weer naar terug, want ik denk dat het een tweede keer veel chiller is. Dan weet ik waar ik kan eten, daar kan ik editen, hier hebben ze goed internet, daar kan ik modellen mee naartoe nemen en hier kan ik meetings houden. Eigenlijk zoek ik die routine dus ook op in het buitenland.

Zeker, ik heb nu deze kerk waar ik super dankbaar voor ben. Ik gebruik het als mijn creatieve space. Het is mijn studio, maar ik ben hier ook aan het schilderen. Ik ben hier echt van alles aan het doen. Wim Hof, feestjes, events, het gebeurt hier allemaal. Ik ben nu ook veel aan het samenwerken hier en dat vind ik gewoon heel tof. Vanochtend was hier een film crew die iets gaat schieten over Jomanda, dat is die 90 cult sekte leider. Dat willen ze hier opnemen en dan kan ik de fotografie doen. Ook de videoclip van Winne gaan we hier draaien en daar maak ik ook foto’s van. Hij komt hier uit de buurt dus dat vind ik dan ook gewoon leuk. Ik werk nu ook samen met de dochters van Wim Hof en dat past perfect hier. Aan het begin van Covid heb ik hier veel tijd in geïnvesteerd en nu kan ik daar wel een beetje van genieten. Het is nu een fijne werkplek en ik betrek graag mensen erbij die een soortgelijke visie hebben. We zitten hier nog met een paar schilders en beeldend kunstenaars waarmee we een expositie gaan geven. Dat is zeker iets wat ik vaker wil gaan doen, want we zijn nu een modulaire infrastructuur aan het ontwikkelen. De kerk is gewoon te mooi om voor mezelf te houden, dat voelt echt asociaal. Ik wil het juist doen met anderen en Rotterdamse kunstenaars uitnodigen om hier hun werk te laten zien. Mensen ook een platform bieden met deze kerk.

De expositie en de Anne Frank collectie zijn er wel 2 om in de gaten te houden. Met de kerk kunnen jullie nog veel meer verwachten, andere exposities met allerlei kunstenaars.

Vaak als mensen vanuit Amsterdam hier langskomen zeggen ze over de kerk: “Dit heeft Amsterdam dus niet”. Ik vind Rotterdam lekker rauw en ik hou daarvan. Je moet iets beter op zoek gaan naar je spots, in Amsterdam loop je er gewoon tegenaan. Ik mis meer nachtvergunningen, toch? Kom op, gewoon meer clubs. De hele scene van het uitgaan is achtergesteld en dat is echt jammer. Initiatieven als Weelde zijn zo mooi en zij hebben het volgens mij best moeilijk om zich staande te houden. Dat is echt jammer. Ik zou hier ook wel echt een soort van Thuishaven willen hebben. Hoe vet zou het zijn als ik feestjes en festivals in de kerk zou kunnen doen. Meer goeie atelier ruimtes, musea en galerijen. Er zijn er wel een aantal, maar niet genoeg. Ik mis creatieve ruimte. Soms voelt Rotterdam wel aan als een dorpje, wat ik echt heel fijn vindt. Als je ergens komt zie je veel mensen die je kent en mensen zijn gewoon echt.

Goede vraag. Laat je onzekerheid wat meer los en accepteer dat je nooit een heel zeker bestaan zal hebben. Dat houdt je scherp en dat is heel erg goed voor je brein. Ik denk dat je vaak van locatie moet veranderen en niet te lang op 1 plek moet blijven. Veel reizen is voor mij inspirerend geweest. Veel prikkels krijgen, veel nieuwe mensen ontmoeten. Je haalt je inspiratie er niet uit als je een saai leven hebt. Je haalt geen nieuwe ideeën uit continue op je kamer zitten, niemand ontmoeten en niet naar buiten gaan. Als creative moet je niet alleen risico’s nemen in je werk, maar ook in je leven, zodat je mooie ervaringen opdoet die je mee kan nemen in je werk. Dat je een interessant en vol leven leidt, want daar haal je inspiratie vandaan, uit het leven. Ga emigreren, ga ergens anders wonen. Doe iets waar je oncomfortabel van wordt, doe fucking veel waar je oncomfortabel van wordt. Elke dag het liefst, hou je brein scherp en maak jezelf oncomfortabel.