YB Talks: Sophia

Mijn naam is Sophia, ik ben 23 jaar, ik ben artiest, zangeres en songwriter. Ik schrijf liedjes voor mezelf, maar ik schrijf ze ook voor anderen. Ik ben een live performer en daarnaast ben ik leerkracht. Ik geef muziekles. Dat is wat ik doe, wie ik ben en ik ga de wereld overnemen.

Ik denk dat ik het altijd wel heb geweten. Ik ben opgegroeid in een familie met kunstenaars en muzikanten. Voor mijn gevoel zit het heel erg in mijn DNA. Ik heb vanaf jongs af aan gezien, bijvoorbeeld door mijn opa en oma, dat je kan leven als kunstenaar. Je hoeft je nooit te conformeren aan een 9 to 5 job of wat andere mensen van je verwachten. Ik was altijd heel erg triggered door hun creatieve lifestyle en hoe ze alles deden. Ik heb daardoor altijd gedacht dat ik ook zoiets kon doen. Ik ging heel vroeg op pianoles, dat heb ik 6 jaar gedaan, maar dat was het niet helemaal voor mij. Ik weet nog dat ik naar de buitenschoolse opvang ging en toen kwam daar Singstar op de playstation. Toen dacht ik well damn ik kan gewoon zingen. Eigenlijk vanaf dat moment ben ik nooit meer gestopt. Toen ik thuis kwam zei ik: “Mam, ik moet op zangles.”. Dat hebben we gedaan en nu ben ik hier.

Ik begon met liedjes schrijven toen ik nog op het conservatorium zat. Eigenlijk begon ik met schrijven zoals altijd, omdat het moet. Een soort van intrinsieke motivatie. Ik ben wel iemand die hard werkt, ik kan niet heel lang iets doen zonder reden. Ik had een paar dingen gemaakt en ik dacht er moet iets gebeuren hiermee, want ik vind het vet en hier wil hiermee verder. Daarna ben ik heel rustig mijn team bij elkaar gaan zoeken, dus een producer, een mixer, iemand voor mastering en een live band. Toen heb ik me ingeschreven voor Popronde en Grote Prijs van Nederland. Dat is allemaal gelukt, ik stond in de halve finale. Tot mijn grote verbazing, want ik deed auditie met de liedjes die eigenlijk nog demo waren. We zeiden in het team: “Dit kunnen we eigenlijk echt niet doen met halve backing tracks.”. Ik had liedjes ingezonden die nog helemaal niet af waren, met de insteek van ‘fuck it, we proberen het gewoon.’. Uiteindelijk hebben we het gewoon heel ver geschopt, dus dat was heel leuk. Daardoor konden we ook meedoen aan de Popronde, waar we echt veel shows hebben gespeeld. Ondertussen heb ik gewoon mijn platen afgeschreven en een release gepland. Ik zou dat nu nooit meer zo doen, maar ik ben blij dat ik het toen wel heb gedaan, want ik heb daar veel van geleerd.

Naast artiest en zangeres zie ik mezelf echt als songwriter. Dat betekent dat ik liedjes schrijf, periodt. Of het nou voor mezelf of voor anderen is. Ik heb een publishing deal en dat betekent dat ik word ingezet om liedjes te schrijven voor specifieke artiesten. Dan word ik gebeld of krijg ik een opdracht binnen met de vraag of ik in de studio wil zitten met iemand. Bijvoorbeeld om voor iemand een plaat te schrijven of ik krijg instrumentals toegestuurd en dan moet ik melodie en tekst opschrijven.

Dat is ‘Questions’. Voor mij is dat het meest persoonlijke, eerlijke en bijzondere dat ik ooit heb gemaakt. Ook ‘Over’ met Cloud Orchestra was een hele bijzondere ervaring. Überhaupt om met een orkest te spelen, maar het is gewoon een liedje wat voor mij heel veel betekent. Ik heb het geschreven voor mijn moeder, dus dat is heel bijzonder voor ons allebei. De reacties die ik erop heb gekregen zijn niet normaal. Er zijn nog steeds mensen die me een berichtje sturen dat ze het veel luisteren en er fucking veel aan hebben. Dat het ze rust geeft, ik vind dat gewoon heel speciaal.

Dat je als mens zoveel meemaakt, wij allemaal. Dat het soms goed is om even stil te staan en te kijken waar je al bent gekomen. Heel specifiek voor mij en m’n ma was het een situatie die wij allebei hebben overwonnen. We zaten alleen nog in een soort survival modus. Terwijl misschien kunnen we ook even stilstaan, accepteren dat het over is, zorgen dat we verder kunnen, dat we rust verdienen en dat we niet meer hoeven te vechten. Dat we het verdienen om daar rust in te vinden.

Goede vraag. Heel veel dingen. Fragile is de titel van mijn debuut album. Ik heb dat in oktober geschreven met een paar van mijn beste vrienden. Elk liedje in het album is een waargebeurd verhaal uit mijn leven van de afgelopen 2 jaar. Het zijn story’s in liedjes. De afgelopen 2 jaar is er in mijn leven zo fucking veel gebeurd. Iedereen had zoiets van hoe kan er zoveel gebeuren en misschien moet je even chillen. In plaats van chillen ging ik muziek schrijven. Dat was voor mij de enige manier om erover te praten. Als ik erover moet praten vind ik dat echt heel moeilijk, maar erover zingen of muziek schrijven is anders. Ik heb letterlijk situaties in tekst gezet. Hiervoor had ik dat nooit gedaan, maar ik kon niet anders. Het waren dialogen die in mijn hoofd zaten en ik moest het even kwijt. Ik wilde ook heel graag laten zien dat je heel veel kracht opent uit die eerlijkheid, voor jezelf. Daarom heb ik besloten dat ook maar te doen voor andere mensen. Om te laten zien dat daar kracht zit. Dat is ‘Fragile’.

14 januari. Ja. Heb je weleens een break-up gehad? Heb je weleens iemand verloren? Ben je weleens zo verdrietig geweest dat je niet meer wist wat je moest doen? Heb je weleens liefde willen geven aan je beste vrienden? Het zijn zulke menselijke dingen allemaal en iedereen maakt die shit mee. Dat is waar mijn liedjes over gaan.

Zeker. Al mijn vrienden. Stuk voor stuk zijn al mijn vrienden zulke bijzondere mensen. Ik noem ze allemaal bij naam: Joey Manubulu, Deen Groothuizen, Lotte van Eijk, Misha Wong, Eline Mann, Koen van Houten, Nicky Grosse, Jasper van Aarst. Al deze mensen. Ik zou over iedereen een boekwerk kunnen maken en vertellen wat voor bijzondere mensen dit zijn. Hoe lief en hoe open en hoe sterk. Echt inspirerend. En iedereen is getalenteerd in wat ze doen. Om hen in mijn omgeving te hebben is echt een blessing en super inspirerend. Dat ik kan zien hoe iedereen zijn eigen pad bewandeld en hoe iedereen zichzelf durft te zijn. Echt speciaal. Zij hebben mij er echt doorheen gesleept. Dat is ook wel de reden dat ik fragile durfde te zijn. Ik kan niet heel ver vallen, want zij zijn er wel. Dat is zo een fijn gevoel.

Dat ik kan doen waar ik het meest van hou. Dat ik een positie zit waarbij ik mensen mag en kan inspireren. Dat ik mensen kan samen brengen. Dat vind ik fucking vet. Dat mensen samen kunnen bonden over een liedje die ze hebben gehoord van mij. Of dat ze een hele leuke avond hebben beleefd tijdens een concert. En dat ik een voorbeeld functie kan zijn. Ik ben absoluut niet beroemd of groot, maar ik wil altijd mijn platform gebruiken voor dingen waar ik in geloof. Ik denk dat het iets heel moois en bijzonders is om te kunnen doen. Misschien een soort veiligheid bieden. Er is heel weinig queer representation in de pop industrie. Vooral in r&b en in the female artist culture. Tuurlijk zijn er mensen als Kehlani en Victoria Monett die dat heel erg aan het belichten zijn, maar ik wil dat er meer is. Ik ben daar onderdeel van en al mijn vrienden eigenlijk ook. Daarom hoop ik dat als mensen naar mij kijken of mijn muziek zien, dat ze zich kunnen herkennen in iets.

Fucking hard werken voor niks voor je gevoel. Ik kan het niet mooier maken dan het is. Je blijft zo hard werken om het minimale te krijgen. Je wordt niet betaald. Je wordt echt niet betaald voor gigs, voor studiosessies, door Spotify, door niemand wordt je betaald. De labels bepalen echt nog heel erg het landschap. Maar er zijn zoveel van ons. Dus niet iedereen kan het maken of doorbreken of ervan leven. Het is gewoon heel erg lastig dat het niet altijd te maken heeft met kwaliteit. Als ik jou nu zou vertellen dat ik de beste vocalist ben dan maakt het niet uit. Het is keihard werken en blijven vasthouden aan het idee dat het je misschien een keer gaat lukken. Dat is soms zwaar. Gewoon niet de erkenning krijgen van wat je kan.

Of ze geld aan je kunnen verdienen. Punt. Dat is het.

Het speelt de grootste rol. Zonder Instagram zou niemand weten waar the fuck ik nu mee bezig ben. Behalve familie en vrienden dan. In mijn persoonlijke leven is het ook een manier to keep up with people. Hoe ouder ik word, hoe meer mensen ik leer kennen en ik kan gewoon niet altijd op de hoogte blijven van iedereens leven. Ik vind het best wel fijn om het toch wel te zien. Het voelt dan toch of ik je dichtbij me heb. Wat ik wil uitdragen is: ‘Be you. Be queer, be gay, be trans, I don’t give a fuck. Wees lief voor elkaar. Be happy, be real, durf te praten over shit.’.

Volg je intuïtie. Echt stoppen als je voelt dat je moet stoppen. Ik besta niet voor andere mensen. Dat is denk ik mijn grootste les geweest. Ik besta voor mezelf en ik hoef niets te doen waar ik me niet goed bij voel om anderen gelukkig te maken. Vooral mannen niet. Ik als vrouw besta niet om jou te pleasen. En durf om hulp te vragen.

Questions is een liedje over het verliezen van mijn vader. Over vragen stellen aan iemand die er niet meer is. Het is een kijkje in mijn hart, in mijn brein. Het is een symbolisch begin voor mij. De reden dat ik überhaupt muziek wilde gaan schrijven, was omdat ik wilde leren dealen met de afwezigheid van mijn vader in the first place. Voor mij is het daardoor nu een full circle. Ik ging muziek maken om te dealen met zijn afwezigheid. De single van mijn eerste plaat gaat over hoe ik heb moeten dealen met het écht verliezen van hem. Hij is twee jaar geleden overleden, maar ik heb van jongs af aan al geen contact meer met hem. Die situatie is gewoon vreemd en daar vertel ik over in het liedje. Los daarvan is het een hele chille r&b song.

Ik ga mijn album uitbrengen, daar werk ik nu naartoe. Dat gaat hand in hand met hele mooie visuals. Daarna world domination. Ik weet wat ik kan en ik geloof daar heilig in. Dat is wat je kan verwachten. Ik ga gewoon niet stoppen. Ik ga blijven schrijven, ik ga muziek maken voor anderen en over een paar jaar zien jullie mij shinen ergens op een of ander billboard. Ik geloof het.

Rotterdam is sowieso de mooiste stad van de wereld. Ik ben hier gekomen toen ik 16 was, toen ging ik op mezelf wonen. Ik kom eigenlijk uit Alkmaar. Ik voelde me meteen thuis en het was voor mij de plek waar ik mezelf kon ontdekken. Ik heb hier mijn studententijd beleefd en de beste vrienden gemaakt. Ik heb jarenlang de hele Witte de With op zijn kop gezet. Ik ben bij Bird terechtgekomen wat by far de meest inspirerende plek van Rotterdam is voor mij. Ik denk voor veel mensen. De Erasmusbrug blijft voor mij iets heel speciaals. Het gevoel wat je krijgt bij dat uitzicht. Ik woonde op Katendrecht toen ik hier net kwam en toen het Deliplein nog helemaal niet af. De Fenyx Loods was net open op de eerste locatie en ik liep elke ochtend naar binnen om een koffietje te halen. Toen was er nog niemand en niemand wist ervan. Ik ging daar vaak zitten met mijn boekje om lekker te schrijven. Kop van Zuid is voor mij echt wel in zijn geheel een inspirerende plek. Samen met Tattoo Bob, niet te vergeten. Dat zijn echt mijn maten. Daar heb ik al mijn piercings laten zetten.

Het is een plek waar je jezelf mag zijn. Iedereen die daar komt. Vooral voor mensen die daar werken. Iedereen die daar werkt, inclusief mezelf, heb ik zien ontpoppen tot een totaal ander mens. De eigenaren hebben zoveel liefde en compassie voor de mensen die daar werken. Het is echt een familie, heel bijzonder wat ze daar doen. Om daar onderdeel van uit te maken voelt zo veilig. Ik kende helemaal niemand en dan kom je bij Bird terecht en denk je: “Ik ben thuis.”.

Los van dat ze altijd aspireren om vooruitstrevend te zijn met club avonden en concerten die ze organiseren. Ze zijn altijd bezig met nieuwe ontwikkelingen. Ze hebben een nieuwe bar geopend en een containerbar. Het zijn ook gewoon keiharde ondernemers en ze gaan altijd door. En Nina is zakenvrouw van het jaar geworden. For a reason. Zij is a boss lady. Voor ons females die daar werken geeft dat de boodschap van ‘We can do this too!’.

Absoluut. Misha Wong, my ride or die. Dat is mijn bestie en één van de meest getalenteerde artiesten die ik ken. Ze gaat haar eerste plaat droppen, dus dat komt eraan. Eline Mann, die is echt insane goed. Zij gaat de wereld overnemen. Joey Manubulu, fucking getalenteerde jongen. Dj, producer, schrijver en gewoon all-round cool person. Ik kan er zoveel noemen, maar deze 3 gaan binnen afzienbare tijd veel toffe dingen doen. En Sky Feliz, die mag ik echt niet vergeten. Zij heeft net haar eerste single en video gedropt. Dat is echt niet normaal.

Please laat je niet pushen door het commerciële landschap dat er is. Je hoeft niet dezelfde muziek te gaan maken als andere mensen om succesvol te worden. En geef alsjeblieft niet op. Ik geloof heilig in talent en als je gewoon doorzet dan wordt dat gezien. Do you. Laat je niet naar beneden halen door labels die je niet willen, publishers die je niet willen. Is onzin. Als jij goed bent, do you.