YB Talkst: Larisha Los

Mijn naam is Larisha Los en ik hou me vooral bezig met grafisch ontwerp en illustratie. Dat zijn eigenlijk mijn hoofd bezigheden. Ik kom uit Den Haag, maar ik heb acht jaar lang gestudeerd in Rotterdam aan de Willem De Kooning Academie.

Ja, ik heb altijd in Den Haag gewoond, maar ik ben nog vaak in Rotterdam te vinden.

Ik denk van jongs af aan wel. Mijn oma heeft mij vroeger veel geïnspireerd. Ik ging altijd op de woensdag middag met haar mee naar huis en zij had echt een hele voorraad aan waterverf en kleurpotloden. Ik ben daar eigenlijk altijd creatief bezig geweest. Ook moet ik eerlijk zeggen dat ik niet heel sterk was in de vakken op school, dus het rekenen ofja wiskunde, maar ik blinkte altijd uit in de creatieve lessen. Eigenlijk was het voor mij heel snel duidelijk dat ik daar iets mee wilde doen. Op een bepaald moment voel je gewoon aan van; ik kan niet meer zonder, man! Ik wil gewoon het liefst het grootste deel van mijn week kunnen vullen met het maken van mijn eigen werk.

Ik doe zeker nog wat anders! Het is op dit moment nog moeilijk om er echt mijn salaris uit te halen, dus ik geef ook nog les in beeldende vorming als freelancer op verschillende basisscholen. Dat doe ik gewoon erbij en daar haal ik mijn verdiensten uit. Verder ben ik gewoon hard aan het werk om wel mijn salaris te halen uit mijn illustraties.

Eigenlijk het meeste toch wel als ik naar een museum ga, of een beurs. Ik hou gewoon heel erg van beeld en hoe beeld werkt met fotografie en illustratie. Of hoe dat weer samenvalt met typografie. En dat haal ik echt vaak uit musea, ik kan daar echt geïnspireerd van raken. En ook door reizen, daar heb ik ook veel ervaring uit gehaald. Wat ik zelf heel interessant vind om mee te nemen in mijn werk, zijn verschillende culturen. Dat maak je natuurlijk mee wanneer je gaat reizen.

Ik ben vier maanden gaan reizen door Australië, Bali, de Filipijnen en Hong Kong. Het is lastig om er een specifiek antwoord op te geven, maar in Bali en de Filipijnen heb ik wel veel meer niet Westerse cultuur beleefd. Australië is heel westerns nog en Bali eigenlijk ook voor een groot deel, dus in de Filipijnen heb ik de grootste cultuurshock ervaren.

Er zijn zeker wel mensen die mij inspireren, de meeste kunstenaars zitten nu in het buitenland. Ezra Rose kijk ik bijvoorbeeld heel erg tegenop. Op gebied van samenwerken zou ik het nu even niet weten.

Niet perse een specifiek werk, maar omdat ik veel portretten illustreer, probeer ik echt personen te pakken uit verschillende culturen. Dat kan een donker persoon zijn, een heel licht persoon zijn of misschien gecombineerd. Ik vind het heel interessant om imperfecties te laten zien, dus ik denk dat mijn twee grootste focus punten cultuur en imperfecties zijn. Mijn werk is echter wel een mooi plaatje, dus ik verwerk de imperfecties wel zo dat het mooi is om naar te kijken. De laatste tijd vind ik bijvoorbeeld het vrouwelijke lichaam heel interessant. Ook met gewicht tegenwoordig, we focussen ons zo op het perfecte slanke plaatje. Maar voor mezelf en ook voor anderen denk ik, nah nee, het kan op zoveel manieren mooi zijn.

Ja, daar laat ik ook zien van: “hey, dit is misschien niet perfect, maar dit kan ook gewoon mooi zijn”. Iedereen heeft gewoon iets speciaals en ik vind het altijd interessant om dat naar boven te halen.

Precies!

Hele belangrijke, want we leren het meest van die momenten. Angst van falen is echt mijn valkuil. De afgelopen jaren ben ik meer zelfvertrouwen gaan opbouwen in mijn eigen werk, maar het naar buiten stappen en jezelf kwetsbaar opstellen. Te zeggen van “okay, ik ga dit proberen jongens en jullie mogen toekijken”, ja man, dat vind ik echt dood en dood eng. Ik laat mezelf soms nog te vaak lijden door angst. Ik moet wel zeggen dat het de laatste tijd echt een stuk beter gaat. We vallen allemaal en we staan ook allemaal weer op, waardoor ik het wat meer los kan laten. Het hoort er gewoon bij.

Dat is wel echt het belangrijkste ding. Ik doe dit echt omdat ik er gelukkig van wordt, ik zou het nooit niet meer kunnen doen. Wat er ook gebeurt, ik blijf toch wel gelukkig, want ik blijf er toch wel mee bezig. Als andere mensen er ook gelukkig van worden dan zie ik dat als een extra, maar ik heb sowieso al gewonnen.

Mijn werk meer promoten, dat sowieso! Ik wil vooral naar de klant toe werken. Portretten maken is natuurlijk mijn grootste kracht, dus ik zou wel echt gepersonaliseerde portretten willen maken. Daarnaast wil ik ook meer werk gaan maken wat mensen kunnen kopen. Collages omzetten in illustratie ben ik ook veel mee bezig. Waar ik mezelf over een aantal jaar zou willen zien? Dat ik gewoon mijn geld kan verdienen met mijn illustraties, het grafisch vormgeven en eigenlijk toch ook wel het lesgeven. Daar haal ik nou eenmaal ontzettend veel energie uit.

In het kader van dit interview vind ik BIRD heel nice qua locatie, maar ook qua sfeer. Verder  bezoek ik vaak Rotterdamse musea, bijvoorbeeld de Kunsthal, maar ook op Witte de With zitten een aantal favorieten. Überhaupt Witte de With vind ik heel chill om te zijn. Man Met Bril vind ik heel nice. Ik kan het wel waarderen als ik net buiten centrum in alle rust ergens kan zitten en werken.

Ik heb natuurlijk veel affectie met Rotterdam, ik bedoel, ik heb hier acht jaar aan Willem de Kooning gestudeerd. Ik ben hier dag in, dag uit geweest. Ik heb heel veel projecten gedaan in Rotterdam, ik heb hier bijna al mijn vrienden leren kennen. Mijn liefde voor Rotterdam zal daarom ook nooit weggaan. In die acht jaar heb ik natuurlijk ook hier mijn netwerk opgebouwd.

Een zeer belangrijke rol. Kijk, ik kan hele mooie dingen maken en ik kan dat wel op een platform gooien. Maar uiteindelijk ga je daar niet heel ver mee komen. Daar heb je juist je netwerk voor nodig. En dan niet alleen in de creatieve sector, want ik ben een creatief persoon, ook daarbuiten heb je mensen nodig. Ik heb geen achtergrond in marketing, dus juist dat netwerk heb ik ook heel erg nodig. Ik ben bezig met mensen aan te spreken van, joh hoe doe jij dat. Je gaat het gewoon niet redden in je eentje. Dat heb ik ook wel van mezelf moeten accepteren, dat ik het allemaal niet alleen hoef te doen. Je moet juist de mensen om je heen verzamelen die je naar een hoger niveau kunnen tillen. En andersom.

Dan ga ik voor de Tom Misch Remix van Jordan Rakei’s nummer Midnight Mischief. Die vind ik echt top. Een track die je echt grijpt en meeneemt in de vibe.

Meer over Larisha en haar werk? Check dan hier haar Instagram.