Filmtip: 25 jaar La Haine
28-05-2020 • LifestyleDeze week is het precies 25 jaar geleden dat de Franse film La Haine in de bioscoop verscheen. Een geweldige film gefilmd in zwart-wit en doordrenkt met straatcultuur die de afgelopen jaren uitgroeide tot een ware cultklassieker. Bij de release in 1995 deed de film in Frankrijk veel stof opwaaien en La Haine raakte gevoelige onderwerpen in de Franse samenleving zoals racisme, armoede en politiegeweld. Met La Haine gaf regisseur Mathieu Kassovitz een inkijk in het uitzichtloze leven van jongeren in de Franse banlieus en de gevolgen van politiegeweld en verveling. Onderwerpen die vandaag de dag helaas relevanter zijn dan ooit.
Wanneer de jongen Abdel na een politieverhoor in het ziekenhuis beland breken er rellen uit in een buitenwijk van Parijs, waarbij een politieagent zijn pistool kwijt raakt. De drie vrienden Hubert, Vinz en Saïd worden 24 uur lang gevolgd, nadat hun vriend Abdel in het ziekenhuis is beland. Hubert is de rustige en bedachtzame leider van de groep, Saïd is de bijdehante jongen van de straat en Vinz is met zijn opgekropte frustraties een ongeleid projectiel. Ze leiden een uitzichtloos bestaan zonder enige hoop op een betere toekomst. Tijdens de rellen is de boksschool van Hubert vernield en daarmee ziet hij zijn droom in rook opgaan. Al snel blijkt dat Vinz het verloren pistool in bezit heeft. Hij zweert aan zijn vrienden dat hij een agent zal doodschieten als Abdel aan zijn verwondingen overlijdt. Wat volgt is een tocht door de banlieue, langs het ziekenhuis en naar het centrum van Parijs. Onderweg komen ze in aanraking met de politie, skinheads en ‘gewone’ Parijzenaars. Bij iedere stap die ze zetten stijgt de spanning voor wat komen gaat.
La Haine is grappig, confronterend en tegelijkertijd keihard. De film heeft een aantal inmiddels klassieke scenes en is tot op de dag van vandaag een inspiratie voor filmmakers. Regisseur Mathieu Kassovitz was amper 27 toen hij deze film maakte, maar hij won de prijs voor beste regie op het Filmfestival van Cannes. Naast dat de film een aanklacht is tegen de ongelijkheid binnen de Franse maatschappij gaf het de jongeren in de Franse banlieus eindelijk een stem. Kassovitz maakte de film om aan Frankrijk en aan zijn eigen vader te laten zien hoe het leven er aantoe gaat in de Franse banlieus, een meltingpot van verschillende culturen. “I just wanted to make it easy for my father to understand what was going on in the projects,”. “He didn’t get why I was hanging out with black guys: ‘You’re a little Jewish guy, what are you doing?
De laatste tijd krijgt Kassovitz meer publiciteit en is La Haine relevanter is dan ooit. Zo legde het Coronavirus recentelijk de ongelijkheid in Frankrijk en de banlieus weer eens pijnlijk bloot. Zo steeg het aantal doden in het gebied Seine-Saint-Denis in vergelijking met vorig jaar met zo’n 130% en lag het daarmee 27% hoger dan het landelijk gemiddelde van Frankrijk. Met de protesten van de gehele hesjes nog vers in het geheugen brandt de vlam onder de Franse samenleving, die Kassovitz 25 jaar geleden zo mooi in beeld bracht, als nooit tevoren. Na al die jaren lijkt er dan ook weinig te zijn veranderd. De woorden van Hubert aan het einde van de film staan dan ook nog steeds als een huis: “It’s about society in free fall. On the way down it keeps telling itself: ‘So far so good, so far so good, so far so good.’ How you fall doesn’t matter, it’s how you land.”